We hadden, althans Roos had bedacht dat we vandaag een fraaie wandeling konden gaan maken. Ik moet helaas bekennen dat ik niet weet waar we precies gewandeld hebben. Wel weet ik dat het op een haartje na niet door had gegaan.
Ik was hardstikke trots op Roos dat zij de bussen had uitgezocht en precies wist waar we uit moesten stappen om een wandeling te maken die ons was aanbevolen door de meneer van de Information van de eerste dag. Bij de excursie had ze het beginpunt al in de gaten.
Tot onze verbazing en teleurstelling bleek dat de wandeling niet door kon gaan: door aardverschuiving zou het pad niet toegankelijk zijn. Teleurgesteld liepen we terug en toen begon het tot overmaat van ramp ook nog eens verschrikkelijk te plenzen en dat terwijl er voor vandaag een droge, zonnige dag was voorspeld. Roos had zelfs geen paraplu meegenomen; ik gelukkig wel en ook m'n nieuwe regenjack, Ik gaf haar mijn warme overhemd en de plu en trok zelf het gele jack aan. Gelukkig duurde de regen niet lang en ik stelde voor om gewoon maar eens het begin van de wandeling te gaan doen en te kijken hoe ver we zouden kunnen komen.
Roos had het er niet op en vond het maar niks. Ik was daarentegen sterk onder de indruk van de pracht van de natuur: of je in een oerwoud wandelde. De wanden van de kloof staken recht omhoog, tientallen meters en Roos snapte niet dat ik in dit geval niet voorzichtig was en door wilde lopen. Na lieverlee draaiden we toch maar om en daar liepen we een jong Spaans echtpaar tegen het lijf. Ach die namen dat gezeur van die Palmezen niet serieus; niks aan de hand. Ik wilde graag en vroeg of we achter hen aan konden lopen. Nou, dat is bij spanjaarden nooit een probleem; het zijn gewoon ontzettend sociale mensen. En we hebben toch een wonderschone tocht gemaakt!
Tot mijn verbazing had ik helemaal geen last van hoogtevrees; de paden waren meer dan uitstekend, de kanten waren steevast begroeid en op gevaarlijke stukken was een railing om je vast te houden. Grandioos. Ik kon dan ook niet nalaten om Jordy en Christina wel zo te bedanken.
Het was uiteindelijk een cirkelwandeling van drie en een half uur. We hebben geklommen dat m'n benen er moe van waren geworden. Weer aangekomen bij het beginpunt hebben we met z'n viertjes aan de picknickbank nog zitten lunchen met ons meegebrachte voedsel. Smaakte ons uitstekend.
Onderweg hebben we gezellig met elkaar gesproken. En na afloop hebben ze ons zelfs naar Concajas terug gebracht en hebben wij hen gelukkig iets te drinken kunnen aanbieden.
Een fantastisch wandeldag!
Ik was hardstikke trots op Roos dat zij de bussen had uitgezocht en precies wist waar we uit moesten stappen om een wandeling te maken die ons was aanbevolen door de meneer van de Information van de eerste dag. Bij de excursie had ze het beginpunt al in de gaten.
 |
| Schitterende natuur |
Roos had het er niet op en vond het maar niks. Ik was daarentegen sterk onder de indruk van de pracht van de natuur: of je in een oerwoud wandelde. De wanden van de kloof staken recht omhoog, tientallen meters en Roos snapte niet dat ik in dit geval niet voorzichtig was en door wilde lopen. Na lieverlee draaiden we toch maar om en daar liepen we een jong Spaans echtpaar tegen het lijf. Ach die namen dat gezeur van die Palmezen niet serieus; niks aan de hand. Ik wilde graag en vroeg of we achter hen aan konden lopen. Nou, dat is bij spanjaarden nooit een probleem; het zijn gewoon ontzettend sociale mensen. En we hebben toch een wonderschone tocht gemaakt!
 |
| Waar nodig was een railing om je vast te houden |
Het was uiteindelijk een cirkelwandeling van drie en een half uur. We hebben geklommen dat m'n benen er moe van waren geworden. Weer aangekomen bij het beginpunt hebben we met z'n viertjes aan de picknickbank nog zitten lunchen met ons meegebrachte voedsel. Smaakte ons uitstekend.
Een fantastisch wandeldag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten